1854' de Saint-Thomas'ya döndü. Ertesi yıl Paris'e gitti. Kendini Decamps'ınkine benzer bir şarkiyatçılığa verdi. Corot ile tanıştıktan sonra manzara resmine başladı. Fritz'in kardeşi Anton Melbye'nin atölyesinde ve İsviçre akademisinde çalıştı. Claude Monet ve Paul Cézanne ile dostluk kurdu.
Paris çevresinin manzaralarını yapmaktan hoşlandığı için Montmorency'ye yerleşti ve geleneksel konularda resimler yaptı (Tarlalar). Salon'daki sergilere katılıyordu. 1863' de gönderdiği resimler jüri tarafından kabul edilmeyince, eserlerini Manet'ninkilerin yanısıra "Reddedilenler Salonu"nda sergiledi. Guerbois kahvesinde yavaş yavaş izlenimci bir grup meydana geldi. Yaşça en büyükleri olan Pissarro'nun diğerleri üzerinde etkisi görüldü.
Paris banliyösünün birçok semtinde oturdu. 1870 Prusya savaşında Londra'ya sığındı, birçok manzara resmi yaptı ve Durand-Ruel ile tanıştı. 1871' de tekrar Louveciennes'deki atölyesine dönünce, evini işgâl eden Almanlar'ın, tablolarının bir kısmını yırtıp parçaladıklarını gördü. Daha sonra Pontoise'a yerleşti, 1884' e kadar orada kaldı; nasihatlarına büyük önem veren Cézanne ile sık sık görüştü.
Nadar'ın atölyesinde izlenimcilerin ilk sergisini düzenledi. Mizacı onu izlenimcilerden daha sağlam bir sanata yöneltti. Toplumsal faaliyetleri onlarınkinden ayrıydı. Tablolarında işçileri, köylüleri canlandırmayı seviyordu. Geçinmek için, pasteller, yelpazeler, gravürler yapmak mecburiyetinde kaldı.
1883' de gittiği Rouen'da, Gauguin ile tanıştı ve daha sentetik bir sanata yöneldi. Sonra, Yeni-izlenimcilik akımına katılarak "Bağımsızlar Salonu"nda Seurat ve Signac ile beraber sergi açtı. Ömrünün son yıllarını Eragny ile Paris arasında geçirdi. Birçok kuşbakışı manzara yaptı. Son eserlerinden biri "Kendi portresi"dir (1903)
7 çocuğundan 5' i de ressam olan (Lucien, Georges Manzana, Felix, Ludovic Rodolphe, Paul Emile) Camille Pissarro, 1903' de Paris'te öldü.
 |
| Camille Pissarro - Sütlü kahve |
 |
| Camille Pissarro - Opera caddesi |
 |
| Camille Pissarro - Çamaşır yıkayan kadınlar (1902) |
 |
| Camille Pissarro - Kırmızı damlar (1877) |
