SEBİLLER daha çok bir
hayır kurumu niteliği taşırdı. Sebil; cami, mescit, tekke, türbe ve çeşmelerin yanında, padişahlar, saraylılar, devlet büyükleri, zenginler ve malî durumu müsait kimseler tarafından yaptırılırdı.
Bazı sebillerin içinde yaptıranın mezarı bulunurdu. Bu hayır kurumları daha çok yol üzerlerinde, yolcu uğraklarında olurdu. Sebillerde bayram ve kandil günleri halka bedava şerbet dağıtılırdı. Ayrıca hayır yapmak isteyen kimseler de buralarda istedikleri zaman halka su veya şerbet dağıtabilirlerdi.
Anadolu'da ilk sebiller Selçuklular zamanında yapılmaya başlandı. Osmanlılar devrinde İstanbul'da 125-130 kadar sebil yaptırıldı. Bunların birçoğu ortadan kalkmıştır.
 |
| Bostaniskelesi sebili (Eyüp-İstanbul) |
 |
| Gazanferağa sebili (Bozdoğan kemeri yanı - İstanbul) (1614) |
 |
| Mimarsinan sebili (Süleymaniye, Sinan türbesi yanı - İstanbul) |
 |
| 2. Mahmud sebili (Divanyolu - İstanbul) |
 |
| Kuyucumuratpaşa sebili (İstanbul üniv. yakını), 1607 |
 |
| Azapkapı sebili, rokoko üslûbu, Azapkapı-İstanbul |
 |
| 3. Ahmed sebili (Sultanahmet-İstanbul) 1729 |
 |
| Amcazadehüseyinpaşa sebili şebekesi (Saraçhane-İst.) |
 |
| Amcazadehüseyinpaşa sebili (Saraçhane, İstanbul) 1700 |
