FRANSIZ
yazar, 1889 yılında
Maisons-
Laffitte'de doğdu.
Edebiyat hayatına, klâsik tarzda
şiir kitapları yayınlayarak başladı. Bunlar
: "
Alâeddin'in Lambası (1909)", "
Havaî Prens (1910)", "
Sofokles'in Dansı (1912)".
Sonra, zamanın bütün öncü akımlarına katıldı. Erik Satie veya Darius Milhaud gibi müzikçiler ve Picasso gibi ressamlarla çalıştı; yer yer fütürist, kübist, dadaist yolda şiirler yazdı. "Ümit Burnu (1919)", "Şiirler (1920)", "Plain-Chant (1923)" ile daha klâsik bir biçime yöneldi.
Bu arada "Potomak (1919)" ile romancılığa başladı. Romanda da diğer bütün eserlerinde olduğu gibi, şiire bağlı kalmak istiyordu. "Büyük Sapma (1923)", "Hileci Thomas (1923)", "Korkunç Çocuklar (1929)", "Potomak'ın Sonu (1940)" adlı eserlerin başlıca özelliği; aykırı görünüşte güzel buluşlar ve güçlü bir anlatımdır.
Aynı görüşle tiyatroya yöneldi : "Eyfel Kulesinde Evlenenler (1924)", "İnsan Sesi (1930)", "Cehennem Makinesi (1934)", "Korkunç Ana-babalar (1938)", "Kutsal Canavarlar (1940)", "Yazı Makinesi (1941)", "Bacchus (1952)".