KÖLE TİCARETİ

OSMANLI'da ilk esir pazarı İstanbul'un Haseki semtinde kuruldu. Daha sonra Kapalıçarşı-Bedesten, Çemberlitaş, Tavukpazarı'na kaydı. Satışlar açık artırmayla yapılırdı. Devlet satışlardan kırkta bir vergi alırdı. Satın alınan esirler, ev hizmetlerinde, cariyelikte, çocuk bakımında kullanılırdı. "Sevap işlemek" amacıyla esir satın alıp azad (serbest bırakma) edenler de olurdu.

Bazı zenginler, 6-7 yaşlarında esir çocuklar alıp, bunları farklı alanlarda yetiştirerek yüksek fiyata satarlardı. Bu yetişmiş çocuklar ekseriyetle saray ve konaklara alınırdı.

Zamanla disiplin bozuldu. Topkapı, Yedikule sur diplerinde kaçak esir ticareti yapılmaya başlandı. Cariyeler satılmayıp kiraya verilir oldu ve fuhuş arttı. Padişah Abdülmecid, 1847' de esir ticaretini kaldırdı, fakat gizli olarak bir müddet daha devam etti.

Köleleştirilen Afrikalı'lar

Musevilik'te, Hristiyanlık'ta ve İslâmiyet'te kölelik yasaklanmamıştır.

Köle isyanının en ünlüsü milâttan önce 73 yılında Trakyalı köle Spartakus'un önderliğinde patlamıştır.

Lâtincede "servus" köle demek iken, sonraları "hizmetçi" mânâsı verildi.

Amerika'da iç savaş (1861-64) , Güney eyaletlerinin köleliği kaldırmayı reddiyle başladı. Köleler Kuzey'e (Philadelfia'ya) kaçmaya başladılar. İç savaşta 900 bin insan öldü. Amerika'da kölelik 1865'de Abraham Lincoln tarafından resmen kaldırıldı.

1840' larda Virginia'da Afrikalı bir ailenin açık artırmayla satışı