Fransız ihtilâlini büyük hayranlıkla karşıladı. 1794' de süvari olmak için Cambridge'den ayrıldı, çok geçmeden bu işten vazgeçti. Oxford üniversitesi giriş imtihanını kazandı. Orada Robert Southey ile buluştu. İki genç, iki kızkardeş ile evlendi.
Bacanağı ile beraber "Robespierre'in Düşüşü (1794)" adlı bir dram yazdılar. Sonra Somerset, Coleridge Nether Stowey'e yerleşti. Burada hayran olduğu şâir William Wordsworth ile komşu oldu. Şiirlerini, "Çeşitli Konular Üzerine Şiirler" adıyla Bristol'de 1796' da yayınladı.
1797' de yazdığı "Christabel" ve "Kubilay Han" yarım kaldı, ancak 1816' da basıldı. Wordsworth ile komşuluğu giderek verimli olmaya başladı. İki şâir, şiirde yapmayı tasarladıkları yeniliği kesinlikle belirlediler. Bu işbirliğinden "İngiliz romantizmi" doğdu. "Lirik Baladlar (1798)"ı beraber yayınladılar. Şaheseri ise "Yaşlı Denizcinin Şiiri" idi.
Shrewsbury'de bir kiliseye papaz tayin edildi. Şahsî çalışmalarını Wedgewood kardeşlerin sağladığı bursla sürdürebildi. Wordsworth ile beraber Almanya'ya geziye çıktı. 1799' da Londra'ya dönüşünde, Schider'in "Wallenstein" adlı eserini çevirdi (1800).
"Morning Post" da gazetecilik yaptı. 1802' de "Kedere Övgü" adlı büyük eserini yazdı. Bu sırada aşırı afyon müptelası oldu ve sağlığı bozulmaya başladı. Bundan sonra şiir sanatı sona erdi. Tuhaflıklarla dolu gerçekdışı bir âlemin şâiriydi. Stopford Brooke onun için şöyle dedi : "Onun kalıcı değerdeki eseri yirmi sayfaya sığdırılabilir, ama bu yirmi sayfa som altınla kaplanmaya değer".
1804' de tedavi için Malta'ya gitti, dönüşte İtalya'dan geçerken; Tieck, Humboldt ve Bunsen ile buluştu. 1806' da İngiltere'ye dönünce Grasmere'de, Wordsworth'ün yanında kaldı. 1809' da "The Friend" adında felsefe ve ilâhiyat üzerine bir gazete çıkardı.
Bundan sonra birkaç eser daha yazdı. Özellikle İngiliz romantik okulu düşüncesine ait ilginç bir açıklama olan "Edebî Biyografya (1817)", "Düşüncenin Yardımcıları", "Kilisenin ve Devletin Kuruluşu Üzerine (1825)" eserleri önem taşır.
Samuel Taylor Coleridge, 1834' de Londra'da vefat etti. Vefatından sonra yayınlanan eserleri : "Sofra Sohbeti (1835)", "Meraklı Bir Zekânın İtirafları (1840)", "Mektuplar (1895)", "Şâir Ruhu (1895)".
