İÇİ boş bir organı döşeyen mukozadan (meselâ, mide, bağırsak mukozası) kaynaklanan iyi huylu tümöre "polip" denir. Çeşitli büyüklüklerde olabilir. Dışarıya doğru büyüyen, gevşek bir bağdokusundan meydana gelen ve damarlar bakımından zengin olan bir bölüm ile onun üstünü düzenli biçimde örten ve çevredeki mukozayla süreklilik gösteren bir epitel katmanından oluşur.
Polip, bazen tek olabilir, bazı durumlarda, mukozadaki uzun süreli tahrişlere bağlı aşırı çoğalma neticesinde meydana gelir. Çoğunlukla çok sayıda gelişir (polipoz) ve bazen oluşum bozukluğuyla ilgili bir anomalinin belirtisi olabilir.
Tek polip, genellikle iyi huylu bir lezyondur. Fakat bulunduğu yere göre (meselâ, gırtlak) bazı rahatsızlıklara sebep olabilir. Mukozaya ince bir sapla bağlanmışsa, sap çevresinde döner. Bunun neticesinde, damarlarda boğulma, nekroz ve kanamalar görülebilir. Polip bazen de kötü huylu bir tümöre dönüşebilir.
POLİPOZ
BİR mukozada aynı anda çok sayıda polipin bulunmasına "polipoz" adı verilir. Bu patolojik durumun gözlendiği yerler, tek poliplerin bulunduğu yerlerle aynıdır. Bunlar; sindirim sistemi, dölyatağı ve burun boşluğu mukozası. Aynı şekilde tekli çoğalmalara sebep olan etkenler, özellikle kronik iltihabî süreçler burada da etkilidir.
İncebağırsak polipozunun bazı biçimleri özel bir önem taşır. Genetik özelliklerle geçen bu biçimlere örnek olarak "Peutz-Jeghers" sendromu verilebilir. Bu sendromda, sindirim kanalı boyunca saplı polipler, ağız çevresinde, dudakta ve ağız boşluğu mukozasında renkli lekeler gelişir.
Bir ya da daha fazla polipin kötü huylu bir tümöre dönüşmesi oldukça nadir görülür. Buna karşın, ailevi kalınbağırsak polipozunda böyle bir dönüşüm görülür. Bu polipoz tam ve gerçek bir kanser öncesi hastalık olarak kabul edilir.
