Louvre'da Rubens'in, Veronese'nin ve özellikle Watteau'nun eserlerine hayran oldu. Hayatının geri kalan yıllarını büyük bir çalışma, maddî sıkıntı ve düzensizlik içinde Marsilya'da geçirdi. Guigou ve Cézanne ile dostluk kurdu. Van Gogh'un hayranlığını kazandı; ne var ki "fêtes galantes"ı konu alan tabloları, kalpazanlar tarafından sık sık kopya edilmesine ve çok iyi satış yapmasına rağmen, halk tarafından anlaşılamadı.
Monticelli'nin değeri ancak 20. yy'da bilindi. En yaygın eserleri, hayâlî kompozisyonlardır. Bu resimlerinde hayaleti andıran kişiler birtakım rüya bahçelerinde dolaşır. Boyanın kalın tabakalar halinde sürülmesine ve zengin renklerin seçilmesine dayanan bir teknik ve romantik bir fanteziyle benimsediği Watteau üslûbuna yenilik getirdi.
1870' den sonra, sirk sahneleri, portreler, peyzajlar, çiçekler, natürmortlar yapan Adolphe Monticelli, 1886' da Marsilya'da öldü.
 |
| Adolphe Monticelli - Serenat |
