Numune-i Terakki (İstanbul), İdadî-i Hamidî (Medine) ve Darüşşafaka mektepleri müdürlüklerinden sonra, emekli olunca özel okullarda (Fener Rum kız ve erkek liseleri) türkçe ve fransızca öğretmenliği yaptı. Maarif encümeni üyesi oldu.
Filibe'de Şeyh Edhem Efendi'den ilk tasavvuf bilgisini; Medine'de Şeyh Hamza Rifaî'den de şeyhlik icazetini aldı. "Altay Rifaî" dergâhını açtı (İstanbul-1908). Burada, dergâhlar kapatılıncaya kadar (1925) şeyhlik etti.
Dergâh çalışmalarında, İslâm ahlâkının modern şartlara göre yorumlanmasını ve dergâhların birer kültür akademisi halinde gelişmesini amaç edinen Kenan Rifaî, 1950' de İstanbul'da öldü.
Eserleri: Rehberi Salikîn (Tarikata girenlere rehber - 1891), Muktezai Hayat (Hayatın gerektirdiği - 1892), Tuhfe-i Ken'an (Kenan'ın armağanı - 1906), Ahmed el-Rifaî - 1924), İlâhiyat-ı Ken'an (Kenan'ın ilâhileri - 1925).
Ayrıca fransızcaya çevrilmiş; "Hadisler", "Mesnevî Tercüme ve Şerhi", "Türklere arapça", "Araplara türkçe öğretme yolları" (basılmadı) adlı eserleriyle, bestelenmiş ilâhîleri ve divan tarzı şiirleri vardır.
