Emirlerinde çalışan Pellegrini, Majorici, özellikle de Nicolo dell'Abato, Fransız sanatçılarını yeniden fresk sanatına dönmeye ve stuka tekniğini öğrenmeye teşvik ettiler. Bu yeni üslûp, Raffaello, Michelangelo, Pontormo, Bronzino ve Parmesan'dan çıkan"manierizm" akımıyla kaynaştı.
Çıplak ve ince uzun vücutlara, süslemeye, bir çeşit mestolmaya düşkünlük ve diğer yandan öz Fransız katkısını sezdiren yapmacık bir saray inceliği, bu üslûbun özelliklerindendir.
Jean Goujon, Jean Cousin, Antoine Caron ve "Diana" konusunun büyük yer tuttuğu mitolojik tablolar yapan daha birçok sanatçı bu okula bağlanırlar. Gravürcülükle yayılan bu estetiğin, Hollanda, İngiltere ve Bohemya'ya kadar önemli etkileri oldu.
İkinci Fontainebleau okulu; şatoda, 4. Henri hesabına girişilen çalışmalardan doğdu. Bu akım daha ziyade Flaman etkisinde kalmış birkaç ressamı ihtiva eder. Jean Dhoey, Ambroise Dubois, Toussaint-Dubreuil, Martin Fréminet ve Léonard Thirdy. Bu ressamlardan kalan az sayıdaki eser, birinci okulun süslemelerindeki yapmacıklı incelikten çok uzaklaştı, biraz ağır, hattâ bazen vasatlığa düşen bir üslûp taşır (örn; Fréminet'nin Fontainebleau şapelindeki freskleri).
 |
| Fontainebleau okulu: Antoine Caron - Baharın zaferi |
 |
| Fontainebleau okulu: Anonim - Avcı Diana |
 |
| Fontainebleau okulu: Karakalem guvaj çalışması |
