1901-05 yılları arasında İtalya'yı gezdi. Bir ara Venedik Güzel Sanatlar akademisindeki dersleri izledi. Sanat alanındaki kültürü bu dönemde oluştu. İtalya'daki öncü çevrelerle bağlantı kurdu. Aynı yıllarda eski İtalyan ustalarıyla, özellikle 14. yy. Siena'lı sanatçıların eserleriyle ilgilendi.
1906' da Paris'e yerleşti. Orada Rodin ve Matisse'in desenlerindeki akıcılığın, Toulouse-Lautrec'in eserlerindeki derin psikolojik gözlemin, Picasso'nun "pembe devri"ndeki melankolik lirizmin, 1909' dan itibaren Cézanne'ın, sonra da 1909' da tanıştığı Brancusi'nin tesirinde kaldı. Zenci sanatıyla ilgilenmesinde de Picasso'nun etkisi oldu.
1906-15 yılları arasında hem resim, hem de heykel alanında çalıştı, ama daha sonra resimde karar kıldı. Heykelin her türlü renkten yoksun olmasından etkilenen Modigliani, rengi, bütün dış ve duyusal belirlemeden kurtararak onu yapısallığa ve plastiğe yöneltti. 1910-15 arası yaptığı tahta ve taş heykellerle, zenci sanatına şahsî bir yorum kattı.
Modigliani, 1914-15 yıllarında kişiliğini buldu ve sanatının doruğuna ulaştı. Tema bakımından bellibaşlı birkaç motif üzerinde durdu. Bunlar; ayakta, oturmuş, uzanmış, uzun endamlı ve boyunlu çıplak kadınlar ve portrelerdir. Sanatçının portrelerindeki sert duygululuğu onu kişilerin psikolojileriyle ilgili çeşitlemelere götürdü.
1917-20 yılları arasındaki hayatı büyük acılar içinde geçti. Verem hastalığına tutuldu. Paris'teki düzensiz hayatı, hastalığını ağırlaştırdı. Kendini içki ve esrara veren ve bunlarsız çalışamayan "lânetlenmiş ressam" Modigliani'nin hikâyesi, Paris'te yaşadığı bohem hayatı göz önüne alınarak incelenmelidir. Bu kötü şartlar her ne kadar sonunu hızlandırdıysa da hiçbir zaman duru ve etkili üslûp araştırmasına engel olmadı. Amedeo Modigliani, 1920' de (yaş 36) Paris'te öldü.
 |
| Amedeo Modigliani - Kendi portresi |
 |
| Amedeo Modigliani - Gerdanlıklı kadın (1916) |
 |
| Amedeo Modigliani - Lolotte |
