KANGREN, doku parçalanması ve hemoglobin yıkımı neticesinde renk değişimiyle kendini belli eden doku ölümüne denilir. Kangren çoğunlukla ayaklarda ve bacaklarda atardamarları tıkayan hastalıklar, şeker hastalığına bağlı damar bozuklukları, donma ve enfeksiyon sebebiyle ortaya çıkar. Kuru kangrende, doku ölümü olan bölge kuru, siyah ve büzülmüştür. Islak kangrende ise dokular sulu ve mor renklidir.
Derialtı dokularının ölümüne sebep olan ağır enfeksiyonlar, kangrenin başlıca nedenleri arasındadır. Mikroplar, derialtı dokulara, bölgeye yakın bir enfeksiyon veya travma yoluyla girerler. Genelde küçük olan bu travma ısı, kimyevî veya mekanik (meselâ ayağa çivi batması gibi) bir hasar olabilir . En sık bacaklarda görülen kangren, enfeksiyonlu deri ülserlerinden veya daha evvelki bir yaralanmanın enfeksiyonundan ileri gelebilir.
Kangrende, derialtı dokuların şişmesi ve ölümü, çevre dokularda yaygın hasar, derialtı kılcal damarların tıkanması ve vakanın kaslara kadar yayılması olur. Derialtı dokularda kan dolaşımının azalması, ödem ve iltihabın ortak tesiri neticesinde oksijenin azalması, oksijen olmadan yaşayan bakterilerin çoğalmasına izin verir. Oksijensiz bölgede, çözünmeyen hidrojen ve azot gazları ürer. Bu gazlar derialtı dokularda toplanarak birikir.
Şeker hastalarında özellikle ayak başparmaklarında kangren sık görülür. Bunun açıklaması; doku oksijenlenmesini azaltan ve dolayısıyla oksijensiz yaşayan bakteri metabolizmasına yol açan küçük damar hastalığı, akyuvarlarda çalışma bozukluğu veya dokularda bakteri çoğalması için bol miktarda gıda sağlayan yüksek glikoz seviyesidir.
Kangren öncesi derialtı dokularda enfeksiyon başladığında bölge çok ağrılıdır. Üzerindeki deri kırmızı, sıcak ve şiştir. Vakanın ilerlemesiyle beraber morarma, içi sıvı dolu kabarcıklar, deride çıtırtı ve kangren gelişir. Ayrıca ateş, bilinç bulanıklığı, kalbin hızlı çarpması ve tansiyon düşmesi gibi genel belirtiler de olur.
