Ardından iki yıl Hollywood'da kaldı. Karakterinin trajik ve tutkulu yanını olgunlaştırmasını sağlayan filmlerle uluslararası bir ün kazandı. İtalya'ya döndükten sonra, son derece kişilikli bir oyuncu olarak kendini kabul ettirdi.
Bazı filmleri; "Venüs'ün işareti (1955)", "Napoli senfonisi (1954)", "Aşk ve ekmek (1955)", "Kızım ve ben (1960)", "İtalyan usulü evlenme (1964)", "Üç aşkın hikâyesi (1961)", "El Cid (1961)", "Dün, bugün, yarın (1963)", "Hong-kong'lu Kontes (1966)", "Özel bir gün (1977)".
