Bahçe kerevizi, Avrupa, Akdeniz bölgesi ve Kafkasya'da yetişen yabanî kerevizden ayıklama ve ıslah yoluyla türetilmiştir; eski bir tarım bitkisidir. Yaprakları çok parçalı, yaprak sapı oluklu, kökü şişkin ve etlidir. Kökü gelişmiş olanlara "kök kereviz", sapı gelişmiş olanlara "yaprak kereviz" denilir. Kereviz ilk yıl sadece kök ve yaprak yapar, ancak ikinci yılda sap sürerek çiçek açar, tohum verir.
Türkiye'de yetiştirilen başlıca iki çeşit kök kereviz vardır: 1- Odesa kerevizi: Büyük şehirlerin sebze bahçelerinde çok yetiştirilir. Kökü iri, kabuğu hafifçe buruşuk, lezzetli ve verimlidir. 2- Sarı kereviz: Yan kökleri fazla olduğu için diğeri kadar makbul değildir.
Yaprak kerevizler, daha çok yabanî kerevize benzer ve birçok ilde yetiştirilir.
Kereviz, iyi yapıldığında (özellikle zeytinyağlı kereviz) yemesi lezzetli makbul sebzelerdendir. Bileşiminde tıbbî nitelik taşıyan maddeler bulunur. Bunlar; sedanoik anhidrit, sedanolin, limonen, palmitik asit, gayakol vb. dir. Kerevizin uyarıcı ve idrar söktürücü nitelikleri ilkçağdan beri bilinir. Tohumunun yağından da istifade edilir.
