DOĞUMDAN sonraki ilk aylarda çocuk emme ihtiyacını gidermek için parmağını emebilir, fakat bir yaşını tamamladığı halde parmağını emmeye devam eden çocuklarda başka sebepler aramak gerekir. Bu yaşta çocuk farklı nedenlerle; meselâ rahatsız, yorgun ve sıkıntılı olduğu zamanlar parmağını emebilir. Bazan da sıkıntısız, hayatından memnun çocukların da parmaklarını emdikleri görülür. Bazıları ise parmaklarını ağızlarına sokmadan uyuyamazlar.
Bir kısım çocukların parmaklarını emerken aynı zamanda başka hareketler de yaptıkları görülür. Biri diğer eliyle kulak memesini veya saçını tutar veya okşar. Bir diğeri üzerine bir örtü örterek yüzünü örtüye dokundurur. Bütün bu hareketler, küçük çocukların daha meme ve emzik emerlerken yüz ve ellerinin annelerinin cildine dokunduğunun hatıralarıdır. Bu itiyatlar parmak emmenin terk edilmesiyle unutulur.
Çocuğun 2-3 yaşına kadar parmağını emerek kendine göre üzüntülerini unutması kötü bir şey değildir. Fakat bu yaşlardan sonra da devam ederse, bunu kötü bir alışkanlık telâkki ederek vazgeçirmeye çalışmalıdır. Aksi halde çenenin ve dişlerin öne eğilerek şekil bozukluğu yapması mümkündür.
Çocuğu bu itiyadından vazgeçirmek için, kendisini azarlamak, diğer çocukların yanında utandırmak ve hattâ "parmağını emme!" diye ikazda bulunmanın hiç bir fayda vermediği bir yana, bazan ters etki yaparak çocuğun daha uzun zaman parmağını emmesini sağladığı çok görülmüştür. Parmağını emdiği zaman bu alışkanlığıyla ilgili olduğunuzu çocuğa hissettirmemelidir. En iyi tedavi, çocuğun bir sıkıntısı varsa onu gidermeye çalışmak ve isteklerini yerine getirmektir. Aynı zamanda parmağını emdiği zaman, çocuğun ilgisini başka yere çekmek, onu oyuncaklarıyla meşgûl etmek iyi netice verir.
Çocuk 4-5 yaşlarına geldiği halde parmağını emmekte devam ediyorsa, kendisine telkinlerde bulunmak faydalı olabilir. Çocuk bu yaşta büyük insan gibi olmaya, anne-babasını taklide özenir. "Anne ve babalar parmaklarını emmezler" denildiği zaman çocukta olumlu etki yapar
Emdiği parmağa lezzeti hoş olmayan bir madde sürmek her zaman beklenen etkiyi yapmaz. 4-5 yaşındaki çocuk hatırlamak için kendisi acı maddeleri parmağına sürmek isterse, bundan iyi neticeler alınabilir.
TIRNAK YEME
Tırnakları kemirmek, koparmak en güzel eli dahi çirkinleştirir. Bu hal daha ziyade sinirli ve endişeli çocuklarda görülür. Mesut ve sağlıklı bir çocukta görülürse de fazla önemli olmamakla beraber üzerinde düşünülmelidir.
Parmak emmede olduğu gibi burada da sert davranmak ve cezalar vermek doğru değildir. Tırnak yiyen çocuğu azarlamakla kendisini birkaç dakikadan fazla durdurmanız mümkün değildir. Çünkü çocuk farkında olmadan parmağını ağzına götürür. Çocuğun huzurunu ve rahatını bozan şeyleri ortadan kaldırmak, iradesini ve kendine olan itimadını artırmak için gayret etmek gerekir. Meselâ 3-4 yaşındaki kız çocuğuna manikür ve tırnak cilâsı tatbik ederek. 'artık büyüdüğünü ve büyük kızların tırnaklarını yemelerinin çok ayıp olduğunu' söylemek iyi netice verebilir.
CİNSEL UZUVLARINI TUTMA
Henüz bir yaşını bitirmemiş çocuklar, ellerini, ayaklarını keşfettikçe yeni bir oyuncak bulmuş gibi uzuvlarıyla oynarlar. Oyuncak olarak cinsiyet uzuvlarıyla oynarlarsa, bu kötü bir alışkanlığın başlangıcına delâlet etmez. 'Edep yerlerini karıştırdı' diyerek çocuğu azarlarsanız, dikkatinin bu uzuvlara çekilerek daha çok ellemesine yol açmış olursunuz.
1-5 yaşlarındaki çocuklar, canları sıkılınca, nasıl parmaklarını emiyorlarsa, cinsel uzuvlarıyla da oynarlar. Bu tür çocukların ekseriyetle sinirli çocuklar oldukları görülmektedir. Çocuğu korkutmak kötü neticeler verebilir. En iyi yol, çocuğa ilgi çeken meşguliyet alanları bulmak, sıkıntısını gidererek onu huzura kavuşturmak, farklı oyuncaklar ve oyun imkânları sağlamak suretiyle ilgisini başka yönlere çekerek kötü alışkanlıklarını 'eskitmeye' unutturmaya çalışmaktır.
