Gerçek bir patlama olan bu hareket, bir okul oluşturmaz ve sınırlı bir ömrü oldu. Manet, Cézanne, Gauguin, Gustave Moreau ve Van Gogh'un açtığı yolda ilerlemek isteyen genç ressamların yeni estetik ilkeler ortaya koydukları bir geçiş evresi oluşturan fovizm, saf renkleri kullanmaya, fırça vuruşlarındaki anlatımdan yararlanmaya ve
geleneksel resmin önem verdiği hacim duygusunun ve ışık-gölge karşıtlığının yok edilmesine yol açan sadeleştirmeye dayanır.
Fovizm öncelikle, her duygu ve düşüncenin, katkısız renklerin zengin ahengi içinde anlatılmasına yöneldi. Sanatçı, tabiat karşısındaki duygu ve düşüncelerini eserlerine aktarırken taklitçilikten kaçınacak ve konuyu ancak renklerle belirtecekti. Sembolistlerle beraber kübizme, surrealizme, soyutlamaya yolaçtıktan sonra, 'Fov'ların çoğu 1908' den itibaren farklı akımlara yöneldiler.
Yukarıda adı geçen ressamlardan başka; Louis Valtat, Charles Camoin, Georges Braque (geçici olarak katıldı), Henry Manguin, Jean Puy, Van Dongen, Chabaud, Syssaud gibi sanatçılar da fovizm akımına bağlı sayılabilir
FOVİZM'DEN ÖRNEKLER
 |
| Maurice de Vlaminck - Sen Nehrinde Yelkenli |
 |
| André Derain - Londra Parlamentosu |
 |
| Albert Marquet - Hamburg Limanı |
 |
| Maurice de Vlaminck - Marly le Roi Sokağı (1904) |
 |
| Othon Friesz - Fernand Feuret'nin Portresi |
