Sonunda, mühendis olmaktan vazgeçip ressamlıkta karar kıldı. Kopyalarındaki serbestlik ve etkili kompozisyonla Matisse'nin dikkatini çekti. 1905' de "Fovistlerle" sonbahar salonunda sergi açtı. Daha sonra Vollard'ın tavsiyesiyle Londra'ya gitti ve burada fovizmin doruk noktasını oluşturan Thames, Westminster, Hyde park üzerine çarpıcı renkleri ve basit desenleri olan manzara resimleri yaptı.
1906' dan sonra resmi yalnızca renklerle ifade etmekten vazgeçti ve Cézanne'ın etkisiyle biçim kaygısının giderek daha ağır bastığı kompozisyonlara yöneldi. 1910' da Picasso ile Sadaques'de resimler yaptıysa da kübizmi benimsemedi, gerçeğin görünüşünü son sınırına kadar stilize etmekle yetindi.
Fransız primitiflerinin ve zenci heykel sanatının etkisiyle, 1911' den sonra, dini figürler, sade natürmortlar yaptı. 1913' de Martigues'e döndü. Braque ve Picasso ile Montfavet'de iken savaş başlayınca, askere alındı. 1921' de Roma ve Castelgandolfo'ya gitti. Zamanla eski ustalara daha çok bağlandı. 1928' de "Av" adlı tablosuyla Carnegie ödülünü aldı.
1937' de açılan "Bağımsız sanat ustaları" sergisine katıldı ve daha sonra inzivaya çekildi. Abstre ve surrealizmin aşırılıklarına karşı, Akdeniz gelenekçiliğine olan sevgisi ve ağırbaşlılığıyla karşı geldi. Yağlıboya tekniğinde büyük ustalığı vardı. Desinatör ve gravürcü-ressam olarak önemli eserler verdi. Şiir ve masal kitapları resimledi. Tiyatro kostüm ve dekorları yaptı.
Seramikçi Metthey ile ortak çalışmalar yaptı. Heykelleri de bulunmaktadır. André Derain, 1954 'de Garches'de öldü.
 |
| André Derain - İlkbaharda bağlar (1906) |
 |
| André Derain - Thames'de köprü |
 |
| André Derain - Kendi portresi |
