Dans sanatındaki ustalığını "Yalnız Bir Adam İçin Senfoni (1955)" adlı eserde gösterdi. Eserlerinin hemen hepsinde, çağdaş insanın yalnızlığı ve saplantıları ötesinde bir özlem dile gelir : "Yüksek Gerilim (1956)", "Üçlü Sonat (1957)", "Orpheus (1958)".
"İlkbahar Âyini" adlı bir eserden yaptığı düzenleme tartışmalara yol açtı. Beethoven'in "Dokuzuncu Senfoni"si üzerine bir bale hazırladı. 1965' de, Uluslararası 3. Dans Şenliğinde; "Bir Kapı ve Bir İççekiş İçin Çeşitlemeler" ve R. Tagore'un bir şiirinden esinlenen "Kuğular" adlı eserleri sundu.
1966' da "Romeo ile Juliet"te rol aldı (müz. Berlioz). 1967' de Gustave Flaubert'in "Ermiş Antonius ile Şeytan" ını sahneye koydu. Avignon Dans Şenliği'nde "Şimdiki Zaman İçin Bir Âyin", 1968' de Grenoble Kültür Evi'nde "Ne Çiçek, Ne Çelenk ve Baudelaire"i sahneye koydu.
1970' li yıllarda İran'da bulunarak İran balesine katkı sağladı. Bu dönemde İran şahı Rıza Pehlevî'in eşi Farah'tan destek gördü. 1987' de İsviçre'ye gitti. Lozan'da "Béjart Ballet Lausanne"ı kurdu. Maurice Béjart, 2007' de Lozan'da öldü.
