En önemli eseri : "Fransa'da Dinî Duygunun Edebî Tarihi (1916-1936, 11 cilt)".
Eleştirme metodu çok zengin belgelere dayanır. Bu yöntemle din tarihinin büyük kişiliklerini canlandırmayı başarır. Ancak tarafgir olduğu, Jansenius'çulara ve Bossuet'ye karşı aldığı şüpheci tavırdan anlaşılır.
Daha çok Fénelon'un mistisizmine ("Fénelon'u Savunma (1910)") bağlanır. Bu mistisizm eğilimini, şiir üzerine yazdığı eserlerde doğrular. Ona göre şiir, mistik bir coşkunluktur.
Diğer eserleri : "Romantizm İçin (1923)", "Salt Şiir (1926)", "Dua ve Şiir (1927)", "Racine et Valery (1930)". Henri Bremond, 1933' de Arthez-d'Asson'da vefat etti.
