"Hayatın Zambağı", "Ölüm Duyusu", "Yetim Kız", "Parisli Kız (1920-21)" filmlerinde rol aldı. Jacques de Baroncelli'nin yardımcısı olarak çalıştı. "Uyuyan Paris (1923)" filmi ile yönetmenliğe başladı.
Sesli film devrine kadar, ikisi kısa metrajlı 8 film yaptı. "Perde Arkası (1924)" adlı kısa metrajlı filmi, sürrealizmden faydalanan bir denemedir. Diğer kısa film "Kule (1928)", Eyfel kulesiyle ilgili şiirli görüntülerden meydana gelir.
Uzun metrajlı filmlerinin önemlileri : "Hayâlî Seyahat (1925)", "İtalyan Hasır Şapkası (1927)" ve Labiche'ten alınan "İki Sıkılgan (1928)".
Birçok sesli film de çevirdi : "Paris'in Damları Altında (1930)", "Milyon", "Yaşasın Hürriyet (1931)", "14 Temmuz (1932)", "Son Milyarder (1934)", Londra'da çevirdiği "Satılık Hayalet (1935)", "Yanlış Haberler (1937)".
1939' da Paris'de yarım kalan "Temiz Hava"yı çevirmeye başladı. 1945' e kadar kaldığı Hollywood'da "New Orleans Alevi (1940)", "Bir Büyücüyle Evlendim (1942)", "Yarınki Olaylar (1943)", "Bir Baktık ki Kimse Yok (1945)" adlı filmleri çevirdi.
Fransa'ya dönüşünde yaptığı "Sükût Altındır (1947)" filmini, Roma'da çevirdiği "Şeytanın Güzelliği (1949)" filmi izledi. Tekrar Paris'e döndü : "Gece Güzelleri (1952)", "Hileli Aşk (1955)", "Leylâk Sokağı (1957)", "Dünyanın Bütün Altınları (1961)", "Les Fêtes Galantes (1965)" adlı filmleri yaptı.
Tam bir sinemacıdır. Eserlerinde; şiir, hafif bir alay ve bazen gerçekleri bozmadan dile getiren bir hava vardır. Kitapları : "Adams (1926)" ve "Çinli Prenses (1951)" adlarında iki hayâli hikâyedir. 1951' de yayınlanan "Réflexion Faite" sinema konusundaki düşüncelerini belirtir.
1959' da yayınlanan "Komediler ve Yorumlar", 1947-57 yılları arası yaptığı filmlerin senaryolarını kapsar. René Clair 1981' de Neuilly-sur-Seine'de vefat etti.
