"Hindoloji" ve "semitik filolojisi"nde doktora yaptı (1914). Aynı yıl Türkiye'ye geldi ve Türk ordusunda çeşitli cephelerde vazife aldı.
Berlin üniversitesinde "islâm ilimleri" doçenti, sonra da profesörü oldu (1924). Naziler görevine son verince (1933), misafir profesör olarak Bükreş ve Yaş şehirlerinde (Romanya) kaldı (1943).
1947' de Münih'de, "yakındoğu tarih ve kültürü" ile "türkoloji" enstitülerinin başına getirildi.
Türk tarihi, kültür tarihi ve edebiyat tarihi sahasında yazdığı eser ve makalelerinden başlıcaları : "18. yüzyılda İstanbul'da Kitapçılık (1919)", "Şeyh Bedreddin (1912)", "Hans Dernschwams'ın 1553-1555 İstanbul ve Küçük Asya'ya Bir Seyahatinin Ruznâmesi (1923)", "Oruc'un İlk Osmanlı Devrine Ait Vakayinâmesi (1925)",
"A. D. Mordtmann'ın Anadolu Tasvirleri ve Seyahat Mektupları (1925)", "Osmanlı Tarihçileri ve Onların Eserleri (1927)", "Türkler Zamanındaki Güney Slavya Hakkında (1927)", "Türkler Zamanındaki Macaristan'dan Kalma Edebiyat Âbideleri (1927)", "Evliya Çelebi'nin Küçük Asya'ya Seyahat Yolları (1930)",
"Boşnak Osman Paşa'nın Arşivi (1931)", "Osmanlı Devletinde Kâğıt İstihsali Tarihi Hakkında (1931)", "Rumeli Akınları (1937)", "Rumeli'de Türk Hâkimiyetinin İlk Devreleri Hakkında Notlar (1944)", "Fatih Sultan Mehmed ve Zamanı, Bir Çağ Sonunun Akıncısı (1953)".
Ayrıca, "İslâm Ansiklopedisi"nde (1914-1938) Türklerle ilgili 125 makalesi vardır. Franz Babinger, 1967' de Arnavutluk'da öldü.
