Daha sonra Paris'e yerleşti. 1848 yılına kadar Correggio, Fragonard ve Diaz tarzında, süslü üslûpta "nü"ler çizdi. Bu arada 1844 Salonuna gerçekçi üslûpta işlenmiş köy konulu tablolar gönderdi. J. Jacques'ın tavsiyesi üzerine 1849' daki kolera salgınından kaçma amacıyla Barbizon'a yerleşti ve ölene kadar orada kaldı. Bu tarihten sonra genellikle ağır ve kaba bir üslûpta köylü dünyasını yansıtan resimler yapmaya başladı. Bu resimler önceleri, başta Baudelaire olmak üzere bütün çağdaşlarını şaşırttı.
Millet, 1853' de evlendi ve 9 çocuğu oldu. Yoksulluk içinde yaşadı; bu arada dostu Théodore Rousseau'dan destek gördü. Tablolarında peyzajlara giderek daha fazla yer vermeye başladı. "Angelus" (1859) adlı eseriyle büyük ün kazandı. "İlkbahar (1873) ve "Gréville kilisesi (1874)" adlı tabloları şaheserleridir.
Millet, aynı zamanda karakalemle birçok desen yaptı. Bu desenlerin sağlam yapısı ve ışık etkilerinin basitliği Pissarro'yu ve Van Gogh'u etkiledi. Aynı güçlülük pastellerinde de görülür "Papatya demeti (1874)". Jean François Millet, sanatının klâsik sadeliği, dolaysız gerçekliğiyle ve biçimlerinin heykelsi kesinliğiyle Le Nain'den sonra halk ve köy hayatının en büyük temsilcisi sayılır. Millet, 1875' de Barbizon'da öldü.
 |
| Jean François Millet - Başak toplayan kadınlar (1857) |
 |
| Jean François Millet - Kendi portresi |
