İktisat bakanlığının ikiye ayrılması üzerine, Ticaret Bakanlığı Kredi İşleri müdürlüğüne tayin edildi. 1945' de bu kısmın Umum müdürü oldu. 1946 yılında devlet hizmetinden ayrılarak Demokrat Parti saflarında siyasî hayata atıldı. Genel idare kurulu üyesi, Devlet bakanı ve başbakan yardımcısı, Çalışma bakanı, Sanayi bakanı oldu. İhtilâl sebebiyle, 1960-64 yıllarını "karanlık" dönemler olarak geçiren Samed Ağaoğlu, 1982' de İstanbul'da vefat etti.
Babası Ahmed Ağaoğlu gibi, yazı hayatıyla daima irtibatlı kaldı. İlmî, edebî, siyasî konulu çeşitli eserler yazdı. Hikâyelerinde genellikle Dostoyevski'nin insanlarını hatırlatan "marazî" tipler üzerinde durdu. Psikolojik, dramatik hâl ve davranışları, gerilimli yoğun ifadelerle dile getirdi.
Edebî eserleri : "Strasbourg Hâtıraları (1945)", "Zürriyet (1950)", "Öğretmen Gafur (1953)", "Büyük Aile (1957)", "Hücredeki Adam (1964)", "Katırın Ölümü (1965)".
Siyasî eserleri : "İki Parti Arasındaki Farklar (1947)", "Kuvayi Milliye Ruhu (1948)", "Babamın Arkadaşları (1958)", "Âşina Yüzler (1965)", "Arkadaşım Menderes (1967)", "Sovyet Rusya İmparatorluğu (1967)".
İlmî eserleri : "Türkiye'de Suçlu Çocuklar (ablası Tezer Taşkıran ile beraber, 1947)", "Türkiye'de Küçük Sanat Meseleleri (1939)", "Türkiye'de İş Hukuku (Selâhaddin Hüdaioğlu ile beraber, 1939)".
