Konularını özellikle para sorunları üzerinde toplar : "Dolambaç (1902)", "Bora (1905)", "Pençe (1906)", "Hırsız (1906)", "Samson (1907)", "Benden Sonra (1911)".
Bir vicdan meselesini ortaya koyan "Hücum (1912)" ve oldukça derine inen bir psikolojik çözümlemeyle yazılmış trajedi "Sır (1913)" ile daha insancıl bir tiyatroya yöneldi. Bu tutumu sonraki eserlerinde daha da arttı :
"Judith (1922)", "Aynalar Galerisi (1924)", "Felix (1926)", "Zehir (1928)", "Melodram (1929", "Gün (1931)", "Mutluluk (1932)", "Haberci (1933)", "Umut (1934)", "Yürek (1935)", "Fırtınalar Burnu ve Yolculuk (1937)", "Elvire (1940)", "Susuzluk (1949)", "Victor (1950)", "Evangeline (1952)".
Bu eserlerinde ağır basan yan; artık çıkar çekişmeleri değil, yanılgıları, güçsüzlükleri, hâyal kırıklıkları ve bedenî hazlardır. Henry Bernstein, 1953' de Paris'de öldü.
