GERÇEĞİ
olduğu gibi yansıtmaya çalışan
edebiyat ve
sanat akımına "
gerçekçilik (
realizm)" denilir. Gerçekçiliğin
dürüstlük olduğunu, her tür
yalan ve
aldatmacadan uzak olduğu için
halkın çıkarına daha uygun olduğu yönünde görüşler öne sürülmüştür. Gerçekçilik,
natüralizmi meydana çıkarır.
Barbizon okulunun ressamları ve
Daumier, gerçekçilik akımının 1848 senesi öncesindeki başlıca
temsilcileri olarak belirir. Avrupa devrimleri, sanayileşmenin sonucunda ortaya çıkan toplumsal şartlar ve yeni düşünceler (pozitivizm, sosyalizm, bilime olan umut), insanların
hayatını, acılarını ve
çabalarını tasvir etme misyonu yüklenen bir sanatın gelişmesine yardım eder.
Gerçekçilik,
Courbet, Millet, Daumier'nin bazı eserleri,
Fransa'da
Guys, Daubigny, Dupre gibi sanatçılar tarafından ele alınan kaygıları yansıtır. Avrupa'nın diğer ülkelerinde benzer eğilimler gelişir.
Belçika'da
C. Meunier, İtalya'da
A. Fontanesi ve
Macchiaioli, Macaristan'da
M. Munkacsy, Romanya'da
N. Grigorescu, Rusya'da
Ambulants ve
İ. Repin, bunların çeşitliliğini ortaya koyar.
Almanya'da
F. Von Lenbach, W. Leibl, A. Von Menzel, M. Liebermann, Hollanda'da
A. Mauve, Maris kardeşler ve
J. İsraels de "gerçekçilik"
resim sanatına
katkıda bulunmuşlardır.
Gerçekçilik, 20. yy' da pek çok sanatkâra ve öncü sanat akımlarına (yenigerçekçilik, hipergerçekçilik, pop-art vb.) damgasını vurmuştur.
GERÇEKÇİLİK AKIMI ÖRNEKLERİ
 |
| Théodore Rousseau - Göl |
 |
| Gustave Courbet - Buğday eleyen kadınlar |
 |
| Honoré Daumier - Sehpasının başında ressam veya mezara koyuş |
 |
| Jean-Baptiste Millet - Mama |
 |
| Camille Corot - Chartres katedrali |
 |
| Gustave Courbet - Ressamın atölyesi |
 |
| Honoré Daumier - Dönemin bir burjuvası |
