Kardinalin Canossa valisi, elçisi, habercisi, yol ve savaş arkadaşı oldu. "Satire" adlı eserinde, durumundan şikâyetçidir. Buda başpiskoposluğuna tayin edilen kardinal ile Macaristan'a gitmedi.
Yeni Este dükü Alfonso'nun hizmetine girdi ve Garfagnana valisi oldu. Özlediği "sessiz" hayata 1525 yılında kavuştu ve Ferrara'da karısıyla beraber yaşadı.
Kültüre tutkun, hayâli engin olan bu ince şâirin duygulu mizacı, yazdığı 7 "satire"de (1517-25) kendini gösterir. Ivır-zıvır işlerle uğraşmaktan duyduğu üzüntüyü yansıtan bu eserinde dost ve akrabalarına seslenen samimî birer mektup havası vardır.
Ariosto, önce nesir sonra 11 heceli mısralarla manzum 6 komedi yazdı. Bunlar : "Çekmece (1508)", "Düzme Kişiler (1509)", "Ruh Çağırıcı (1520)", "Çöpçatan (1529)", "Öğrenciler". Ayrıca ölümünden sonra kardeşi tarafından tamamlanan "Skolastik" adlı eseri yayınlandı.
İçli şiirler, kıtalar, odlar, madrigaller de yazdı. Asıl şöhretini, "Öfkeli Orlando" adlı şiirine borçlu olan Ludovico Ariosto, 1533' de Ferrara'da öldü.
