Stockholm üniversitesinde önce fizik profesörü sonra rektör oldu (1897). 1902' de "Nobel Enstitüsü" müdürlüğüne getirildi.
En çok "elektrolitlerin iyonlaşması" teorisiyle tanınır. Bu teori, elektrolizin fizik kanunlarını ve maden eriyiklerinde "Raoult kanunları"na göre beliren aykırılıkların anlaşılmasını kolaylaştırdı. Bundan da elektrolitlerin kimyevî özelliklerini açıklayan "iyonlar teorisi" doğdu.
1900' de ışınım basıncına dayanan, kuyruklu yıldızların kuyruklarıyla ilgili bir teoriyi geliştirdi. "Pansperma" hipoteziyle, yıldızlararası boşlukta yer değiştiren mikro organizmalarla, hayatın "bir yıldızdan başka bir yıldıza" geçebileceğini ileri sürdü.
Ayrıca, gökcisimlerinin gelişimlerini açıklayan bir "kozmogoni" teorisi de kurdu. 1903 Nobel Kimya ödülünü de kazandı.
Başlıca eserleri : "Dünyaların Oluşumu (1907)", "Kimya Teorileri (1909)", "Biyolojik Kimyada Nicelik Kanunları (1915)".
Svante Arrhenius, 1927' de Stockholm'de öldü.
