Bu kırk yıllık süre içinde ünü giderek arttı. 19. yy.'ın ikinci yarısında İtalya'nın fikir hayatının gelişmesinde önemli payı oldu. Manzoni'nin izinden gidenlerin, kaynağını Hristiyanlıktan alan spiritüalist romantizmine karşı klâsik geleneğe döndü.
"Yuvenilla" adıyla yayınladığı ilk şiirlerinde, örnek aldığı klâsiklerin izleri açıkça görülür, ama "Levia Gravio"da (1861-71 şiirleri) ve özellikle "Giambie Ejadi"de (1867-79 şiirleri), krallığın İtalya'da kesin olarak yerleşmiş olmasını kuvvetle eleştirdi.
Daha sonraki "Vahşi Şarkılar (1881-87)", "Kafiyeler ve Ritimler (1888-98)" adlı kitaplarındaki şiirlerinde; şâirin duygularının yatıştığı, krallığa yaklaştığı ve kiliseye düşmanlığının azaldığı görülür.
Düz yazıyla yazılmış eserleri, İtalyan edebiyat tarihiyle ilgilidir. İtalyan edebiyatının bütün devirlerini ve yazarlarını inceledi. Tartışma yazılarını "İtiraflar ve Kavgalar (1882-84)" adlı kitabında yayınladı.
Aşırı duygusallıktan kaçan şâir, Toscana ve İtalya'nın büyük adamları ve anıtları üzerine eserler yazdı : "Clitumne Kaynağına" adlı şiirinde güçlü bir dille eski Roma'nın anısını dile getirdi. Çok güzel bir sone dizisi olan "Olacak" adlı eseriyle Fransız ihtilâlinin övgüsünü yaptı. 1906' da Nobel edebiyat ödülü alan Giosue Carducci, 1907' de Bolonya'da vefat etti.
