ARJANTİNLİ ressam, 1905 yılında Rosario'da doğdu. Arjantin'de kısa bir müddet sanat eğitimi gördükten sonra 1925' de Madrid'e, sonra da Paris'e gitti. "Gerçeküstücülük"ü tanıdı. Buenos Aires'e dönüşünde (1930), vatandaşlarının sefaletini gören sanatçı sosyalist gerçekçiliğe çok yakın resimler yapmaya başladı.
Birçok genç ressamla beraber 1932 yılında "nuevo realismo"yu oluşturdu. Ayrıca, ortaklaşa ve anıtsal resimle ilgilendi. Anlatım biçimi ne olursa olsun, tüm eserlerinde ülkesinin toplum düzenine karşı çıktı. 1937' de ve daha sonraki yıllarda yaptığı afişlerle ve resimli eleştiri yazılarıyla faşizme karşı koydu.
Berni, 1958' de iki tip yarattı. Bu tipler bundan böyle tüm çalışmalarının merkezinde yer alacaktır; çocuk "Juanito Laguna" ve fahişe "Ramona Montiel". Gecekonduların çocuğu Juanito ile iktidar yanlısı fahişe Ramona'nın öyküsü, uzun bir anlatı dizisi oluşturur. Berni'nin dev canavarları baskı rejimini simgeler. "Din Adamları" dizisi ise eserinin toplumsal evrenini tamamlar.
Sanatçı sürekli olarak bir biçim araştırması içindedir. Yapıştırmaları ve birleştirmeleri dener (1958). 1963' den sonra da çevresel sanatla ilgilenir. "Ramona'nın Mağarası" adlı eseri görsel-işitsel bir gösteridir. Bu eserde resim, birleştirmeler, heykel-canavarlar ve ışık etkileri birbirini tamamlar.
Berni'nin eserleri, 1960' tan beri, Doğu Avrupa'da olduğu kadar Batı Avrupa'da da sergilenmektedir. 1962 Venedik bienalinde gravür büyük ödülünü kazanan Antonio Berni, 1981' de Buenos Aires'de öldü.
 |
| Antonio Berni - Uyuyan Juanito (1973) |
