 |
| La Fontaine |
La Fontaine'in, çapkınca şakaları, neşeli açık saçık sözleri vardı. Edep duygularını hiçe sayardı. Yazdığı öykülerde; kadın, başına buyruk ve serbest, koca ise aptal veya mezhebi geniş olurdu. La Fontaine: "Yazdıklarımı hoş yapan, gerçeklik veya gerçeğe uygunluk değildir, benim anlatım biçimimdir" demiştir. Bazı öykülerinde de, uçkuruna düşkün papazlardan veya azgın rahibelerden bahsederek terbiye sınırlarını aşar ve ruhban sınıfını yererek tepki almaya başlar.
45 yaşlarından sonra çocuklara hitabeden öğretici ve ahlâki eserler yazmaya başladı. Genelde, kurtların kuzuları yediği acımasız dünyayı gözönüne serer. La Fontaine bir masalında: "Ormanda hayvanlar meclisi, veba hastalığı sorununu görüşmek üzere, arslanın başkanlığında toplanır. Yaptıkları istişareler sonunda, vebanın sebebi olarak toplantıdaki en zayıf ve güçsüz eşeği görerek öldürülmesine karar verirler."
