10 Aralık 2015 Perşembe

ÇEKİNGEN VE YARAMAZ ÇOCUK

BAZI çocuklar oyundan hoşlanmazlar veya oyun esnasında diğer çocuklardan dayak yerler. Bunlar çekingen tabiatlı çocuklardır. Başka çocuklarla oynamalarına az müsaade edilenlerde bu hale daha sık rastlanır. Dayak yer endişesiyle çocuğunuzun başka çocuklarla oynamasına engel olmayınız. Ancak bir müddet için çocuğu daha küçük çocuklarla oynatmanız ve kendisine cesaret geldikten sonra akranı ile buluşturmanız iyi olur.

Bazan çocuğunuzun eşyalarının, oyuncaklarının komşu çocuklar tarafından alındığını, ertesi günü geri geldiğini görebilirsiniz. Bu hal, çocuğun korkaklığına veya çekingenliğine işaret etmez. Henüz tecrübesiz olan çocuk, bir hileyle kandırılmıştır. Bu çocuklar genellikle bir kaç ay zarfında işin farkına varırlar ve eşyalarının alınmamasına dikkat ederler. Bunun aksine olarak iki yaşındaki çocuğunuz eve gelen misafir çocuğuna oyuncaklarını vermek istemiyorsa, henüz başkasını düşünecek yaşa gelmeyen yavrunuzda bu hali normal kabul etmeniz gerekir. Çocuk ancak üç yaşını bitirdikten sonra, oyuncaklarını kısa bir müddet için arkadaşına vermekten ve kendisi de arkadaşının oyuncağıyla oynamaktan zevk almaya başlayacaktır.

Henüz bir yaşını tamamlamamış çocuğunuz kızdığı zaman yüzünüze vurabilir. İki-üç yaşlarındaki çocuk, elinde ne varsa üzerinize atarak veya yeri tekmeleyerek öfkesini alır. Dört-beş yaşlarında ise, saçınızı çekmek ister. Bütün bunlar tabiidir ve çocuğunuzun büyüyünce bir canavar olacağına işaret etmez. Bilâkis çocuk, tecavüzkâr hislerini terbiye eden devreleri geçirmektedir. Çocuğun bu hallerine karşı dostça muamele etmeniz gerekir. Arkadaşının oyuncağını kıran çocuk içinden üzülür ve kederlenir. Fakat bunu yaptığı için azarlanır veya dövülürse üzüntüsü kalmaz, bilâkis içinden "kırdımsa kırdım" demek gelir.

KÖTÜ KELİMELER KULLANIRSA

Üç-beş yaşlarındaki masum yavrunuzun, günün birinde ağıza alınmayacak lâflar söylediğini duyabilirsiniz. Belki de çocuk söylediğinin anlamını bilmiyor, ama bunların 'kötü kelimeler' olduğunun farkındadır. Çocuklar büyüdükçe ve diğer çocuklarla beraber bulundukça küfür ve fena kelimeleri öğrenecekler, kullanacaklar ve bunu yaparken de kendilerinin gayet nüktedan ve cüretkâr olduklarını göstermek isteyeceklerdir. Sizden korktukları için bu kötü kelimeleri yanınızda söylemeyebilirler, fakat başka yerlerde fırsat bulunca küfretmekten korkmadıklarını ispat etmeye çalışacaklardır.

Böyle durumlar karşısında ne yapmalıdır? Çocuğunuzun ilk defa münasebetsiz bir lâf söylediğini duyunca, katiyen şaşırmış, endişelenmiş gibi izlenim vermeyin, hele bu söylediklerinin bütün herkesi kızdıracağını ve bir daha ağzına almamasını ihtar ederseniz, bu çocuğun eline tüfeği verip "Allah aşkına tetiği çekme" demeye benzer. En iyisi, çocuğun bu söylediğine 'aldırış etmiyormuş gibi' görünmenizdir. Tekrarlarsa, konunun değişmesine ve heyecanının geçmesine kadar bekleyin ve bir ara sakince, "biraz evvel kulandığı kötü kelimeleri söyleyenlerle kimsenin arkadaşlık etmeyeceğine ve sonunda arkadaşsız kalacağına" ciddiyetle inandırmaya çalışılmalıdır.