Memleket meselelerinin aşağı yukarı iyi gittiği
dönemlerde, Atatürk’ün morali
düzelir, konuyu şiir ve musîkiye
dökerdi.
Bir gün soframızda :
“Şair kime derler ?” diye sordu.
“Gönlünden
kopan duyguları, uyumlu bir dille anlatabilen kimse...”
“Uyanıkken,
düzgün sayıklamasını bilen adam...”
“Düz
yazıya musîki katabilen dil sihirbazı...”
Hiçbirini tam beğenememiş;
şiirle hiç alâkası olmayan bir kişiye dönerek tekrar sordu,
“Şair kime derler ?”
“Şiir yazana şair derler, efendim !”
“Aferin !..”
Behçet Kemal Çağlar (*)
(*) Şair, Milletvekili
(1908-1969)
Kaynak: Atatürk'ten anılar, kemal arıburnu 1976 işbank kültür yay s.238
