Atatürk, bir akşam sofraya oturmadan önce, konuklarına dedi ki;
"Hitler, bana bir film yollamış, yukarı çıkalım da seyredelim"
Çıktık, film başladı. Naziler’in henüz iktidarı almadan önceki hallerini gösteriyordu. Omuzlarında silâh yerine uzun sopalar... Gayet muntazam ve heybetli bir yürüyüş... Sahne değişiyor; fakat her sahnede daima Hitler, yüksek bir yerde...Teşkilâtını kendi usulünce selâmlıyor...Film hep bu monotoni içinde devam etti, ve sona erdi.
Atatürk, ortaya bir mesele attığı zaman, o mesele hakkında fikrini söylemeden, etrafına sormak âdeti idi:
“Nasıl buldunuz?” dedi.
İçimizde hık mık edenler, şöyle böyle birkaç kelime ve cümle söyleyenler oldu. Atatürk’e bu kadarı yeterdi...
“Efendim, bu adam, filmde gördüğünüz gibi tiyatral bir atılış ile işe girişti...Bugün bütün Almanya’nın askeri gücü onun elinde... Yarın savaşa girecektir. O ve onun taklitçisi Mussolini savaş hazırlıkları ile meşguldür...Evet yakın bir gelecekte savaşa dalacaklardır.”
“...Dalacaklardır, çünkü asker değillerdir. Savaş ne demektir bilmezler. Savaş bir felâkettir hele bu iki müttefik için muhakkak ölümdür. Talih, Almanya’ya öyle bir toprak vermiştir ki; o daima iki ateş arasında kalmaya mahkûmdur.”
“Körü körüne hesapsız, kitapsız bir kendine güvenme, tamamen otomatik bir ordu sistemi, ilk hamlede korkunç bir kuvvet etkisi yapacak, fakat bir kere bir tarafı sakatlandı mı, darmadağınık olacak, o çalışkan millet yere serilecektir. Ortada ne Hitler, ne örgütü kalacaktır. Mussolini’den hiç söze hacet yoktur, o efendisinin ortadan kalktığı gün, yok demektir...”
Atatürk, 1938 de vefat edince; Adolf Hitler’in sonunu göremedi, fakat benimle beraber o gece bu sözleri dinleyenler gördüler...
Prof. Ali Canip Yöntem(*)
(*)Prof. Ali Canip Yöntem (1886-1967) : Şair, Edebiyat öğretmeni, Milletvekili, İstanbul Üniv. Prof.
Kaynak : Atatürk'ten anılar, Kemal Arıburnu, İşbank kültür yay, 1976 s.156,157
