ZİYA OSMAN SABA (1910 - 1957)
İstanbul'da doğdu. Galatasaray Lisesi'nde okudu. Cumhuriyet gazetesi muhasebe bölümünde çalışırken Hukuk Fakültesi'ni bitirdi. Ankara'da kısa bir süre Emlâk Bankası'nda çalıştı. Sonra İstanbul'a geldi ve Milli Eğitim Basımevi Tashih Bürosu Şefi oldu. Kalp krizi geçirdi ve oradan ayrılarak "Varlık" dergisine girdi. Tekrar kalp krizi geçirerek İstanbul Kadıköy'deki evinde vefat etti. Şiir ve hikâye türünde eserler vermiştir. Şiirlerinde, çocukluk ve gençlik hatıralarına bağlılığı ve küçük mutlulukları işledi.
Şiirleri: Sebil Ve Güvercinler, Geçen Zaman, Nefes Almak
Hikâyeleri: Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi, Değişen İstanbul
ZİYA OSMAN SABA'DAN ÖRNEKLER:
İyi İnsanlar
Sizleri göreceğim geldi, iyi insanlar
Hür gemiciler, deniz, yollar, şen şarkıcılar
Masal Şehzadeleri, tarihte kahramanlar...
Toprak altındakiler: Nur yüzlü büyükbabam
Bir genç zâbitti babam, annem, ihtiyar hocam
Sizler ve çocuk kalbim, ne kadar iyiydiniz...
Ne kadar temizdiniz, sınıf arkadaşlarım...
Rabbim Nihayet Sana
Rabbim nihayet sana itaat edeceğiz...
Artık ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı
Belki bir sabah vakti, belki gece yarısı
Artık nefes almayı bırakıp gideceğiz
Ben artık korkmuyorum: Herşeyde bir hikmet var...
Gecenin sonu seher, kışın sonunda bahar
Belki de bir bahçeyi müjdeliyor şu duvar,
Birer ağaç altında sevgilimiz, annemiz
Gece değmemiş semâ, dalga bilmeyen deniz,
En güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en temiz
Ümitler içindeyim, çok şükür, öleceğiz...
