Mustafa
Kemal Paşa, 1923 de Konya’da verdikleri demeci,
ayrılacakları gece, basına verilmek üzere tekrar okutturuyorlar.
Şakacı bir adam olan
(İngiliz) Muhtar : “Yaşasın Başkomutan!” diye bağırıyor.
Paşa : “Niye Mustafa Kemal demiyorsun da Başkomutan
diyorsun?”
Muhtar Bey
: “Hele, ne olur ne olmaz, daha uzun
süre şu başkomutanlık üzerinizde kalsın!”
Biraz evvel şakalaşan Gazi, kartallaşıveriyor: “Vay!, sen beni Başkomutanlıktan mı kuvvet
alır zannediyorsun? Dinle bak, sana bir hatıra anlatayım. Hani ben Erzurum’da
ordu müfettişliği nişanlarını yakamdan atarak, ferd-i millet kalmıştım ya? O
zamana kadar, emirlerimi dinleyen komutan; ondan sonra, verdiğim emirleri
dinlememeğe başlamasın mı?. Makamına gittim. Paşa paşa dedim, size o emirleri
bu yakadaki yıldızlar vermiyor, Mustafa Kemal veriyordu, O yine karşınızdadır.”
Muhtar Bey
yürekten bağırıyor : “Yaşasın
Mustafa Kemal !...”
İsmail Habip Sevük (*)
(*)milletvekili,edebiyat yazarı ve öğretmeni,
gazete başyazarı (1892-1954)
Kaynak: kemal arıburnu, atatürk’ten anılar, isbank kültür yayınları, 1976, s.19
