Azeri Türkleri, Kafkasya, Mezopotamya ve Doğu Anadolu'da yerleşmiş Türk boylarıdır ve bunlar İran'la sıkı komşuluk ettiklerinden yavaş yavaş dillerine yalnız o dilden kelime almakla kalmamışlar, ama imlâya ve yazılışa da geçen bir söyleyiş değişikliğiyle, yepyeni bir Türk lehçesi meydana getirmişlerdir. Azeri lehçesi denilen bu lehçe, Batı söyleyişinde de kendine mahsus bir edebiyat oluşmuştur.
Azeri lehçesinin ilk mahsulleri 14. yy da görülmeye başlar. Hasanoğlu adında bir şairin şiirlerinde bu lehçenin özellikleri bulunmaktadır. Daha sonra Sivas Kadısı Burhanettin, Kadı Darir-i Erzurumi, Seyyit Nesimi gibi şairler ilk Azeri Lehçesi mahsullerini vermişlerdir.
15. yy da Azeri Edebiyatı, Habibi'den başka güçlü şair yetiştirmemiştir, ama 16. yy da Hatâî adıyla şiirler yazan Şah İsmail-i Safevi ve bilhassa Fuzuli gibi büyük sanatçılar yetiştirmiştir.
